Sasha Drutskoy stelt een veelluik tentoon dat speciaal bedacht werd voor de apsis van de Kapel van Boondaal. Door in te spelen op de oorspronkelijke functie van de kapel en haar architecturale eigenschappen, wil de schilder aanzet geven tot een moment van gedeelde contemplatie. Het unieke werk krijgt een plaats op de aslijn van het gebouw, op de plek waar de erediensten plaatsvonden, en toont een ontmoeting tussen geliefden en de hoop die in die ontmoeting ligt. Dit beeld wordt in verband gebracht met eenzaamheid, vergetelheid en verlies. Een universeel thema, dat meestal gedeeld wordt, net zoals in de kapel het geloof werd gedeeld in tijden waarin erediensten de mensen verenigden, in hun zoektocht naar zelfoverstijging. Sasha Drutskoy beschouwt schilderkunst als een impuls. Bij het aanschouwen van het kunstwerk kunnen losse en individuele ervaringen samenkomen en kan het schilderwerk een instrument worden voor toenadering. Het is in die zin, zoals Dostojevski voorspelde, dat kunst de wereld zal redden. Het veelluik creëert niet alleen een link met de geschiedenis van de kapel, het is tevens een beeldverhaal. Het schilderij vertelt zonder te zijn onderworpen aan de beperkingen van één enkele ruimte, noch die van een lineaire chronologie.
Zonder reservatie. Mondmasker verplicht tijdens het bezoek.