Galerie Baronian heeft het genoegen de eerste solotentoonstelling aan te kondigen van de Franse kunstenaar Jean-François Lacalmontie te Brussel. Lacalmontie presenteerde al eerder zijn schilderijen tijdens de laatste editie van Art Brussels; nu trakteert hij ons op een recente serie doeken van groot formaat.
De kunstenaar toont ons zwarte, warrige vormen in dikke lijnen, tegen grote witte achtergronden met een zwarte boord eromheen. Hier en daar voegt hij collages toe, fijnere elementen, een gekleurde origamivogel, een blauwe hemel, een wolk en een soort ‘krassen’. Een reeks landschapsfoto’s getiteld Prière de ne pas toucher zijn als achtergronden die door de verf worden aangeraakt en besmeurd, waardoor ze unieke objecten worden en de lezing wordt verstoord. Zo sluiten zij aan bij de verschuivingen die in de schilderijen plaatsvinden, op de perspectieven, de vormen, de ontmoetingen van voorwerpen, de dragers.
De schilder is bovendien niet bang van kleur. Hij werkt met subtiele, originele tinten die de zwart-witte composities verder aankleden. Al zijn ‘objecten’, zoals hij ze noemt, lijken losjes rond te zweven over het geheel van lichte achtergronden dat hen samenbrengt. Die versnippering is net een bevroren beeld, alsof de kunstenaar in het midden van zijn werk is gestopt en ondanks alles gebalanceerde composities heeft gevormd.
Het creatieve proces verloopt planmatig. In zijn aantekeningen laat Lacalmontie zijn verbeeldingskracht de vrije loop. Hij lijkt wel onder hypnose, hij laat zichzelf toe om af te dwalen en allerhande figuren te tekenen; lijnen, symbolen, tekens, ‘vormloze vormen’ die allemaal ontspringen aan zijn ‘interne wereld’. Deze droomtoestand moet vervolgens wijken voor de selectie van een aantal ‘objecten’. Ze worden uitgesneden, uitvergroot, geprojecteerd, en tot slot overgezet op doek. Na de speelse fase waarin hij alles loslaat, volgt nu het meest nauwkeurige, doelgerichte deel van het werk.
Jean-François Lacalmontie is een schilder van het rusteloze, het beweeglijke, zonder daarbij in pathos of directheid te vervallen. Zijn werken worden gevormd uit ideeën die in hem opkomen, ze nodigen ons uit om diep in zijn binnenste door te dringen. Elk schilderij is van een uiterst beheerste elegantie, de doeken raken ons en wekken een alertheid in ons op.