Amélie Scotta, geboren in Nantes in 1983, is een beeldend kunstenares die werkt in Frankrijk en in België. Na haar afstuderen aan de HEAR in Straatsburg en het behalen van een masterdiploma in tekenen aan de school La Cambre in Brussel in 2016, vervolgde ze haar studie en onderzoek in verschillende artistieke residenties: o.a. De Moonens Foundation in Brussel, het Casa de Velázquez in Madrid, de Cité Internationale des Arts in Parijs, de RAVI in Luik enz. Amélie Scotta won de Cocof Prijs en de Carré sur Seine Prijs in 2020, de Internationale Kunstprijs van de Stad Doornik in 2021. Haar werk wordt regelmatig tentoongesteld, zowel in België als in het buitenland.
Voor de solotentoonstelling in de Michèle Schoonjans Gallery in Brussel heeft Amélie Scotta als thema gekozen : de mechanismen van stadsvorming en het idee van de eeuwigdurende beweging van de architectuur, waarin met de constructie en de ontwikkeling ook vernietiging en chaos wordt veroorzaakt. Door haar aandacht te richten op alle elementen van voorbereiding, die gebouwen "maken" (dekzeilen, steigers, uitgravingen, enz.), bevriest zij efemere constructies die niet bedoeld zijn om bekeken te worden en die de sporen vormen van een architectuur in wording. Deze structuren van bewegende lijnen en draperieën doen ons denken aan een skelet en huid, en vormen daarmede het bewijs van de stad als een levend organisme.